Stichting Thuishuis Woerden stimuleert scootmobielers om vaker eropuit te trekken
In de Schildpadstand de weg op
Scootmobielers in optocht over de Rembrandtlaan.
Ouderen laten hun scootmobiel te vaak staan. Daarmee beperken ze zichzelf niet alleen hun vrijheid, maar brengen ze ook zichzelf in gevaar. Stichting Thuishuis Woerden wil dat tij keren en trok de ouderen uit hun comfortzone met een toertocht. Verslaggever Kirsten Bliekendaal reed mee.
Vergeet de ronkende motoren of pelotons aan wielrenners, donderdag weerklonken zoemende accu’s door De Meije. Zo’n twintig scootmobielgebruikers hadden gehoor gegeven aan de uitnodiging voor de 17 kilometer lange tocht van Stichting Thuishuis Woerden.
Een primeur. ,,Voor zover ik weet zijn er nooit dit soort tochten georganiseerd vanuit Woerden,” zegt Lotte Ruyten van Thuishuis. ,,We merkten dat er ontzettend behoefte is aan dit soort activiteiten, maar zelf nemen ouderen de stap niet zo snel. Ze weten de weg niet, kennen niemand of zijn bang dat de accu het begeeft.”
En wie onzeker de weg op gaat, vraagt om moeilijkheden. ,,Er gebeuren wel eens ongelukken,” zegt Henk Romijn (72) nadat hij behendig zijn scootmobiel de stoep op heeft gereden. ,,Ik ben zelf ook een keer op mijn kant gegaan. Maar ik kan niet zonder, dus ik rijd gewoon. Je moet over die angst heen, anders kom je nergens.”
Romijn heeft zich vanwege de gezelligheid aangesloten bij de toertocht. ,,Dat is toch heel erg leuk, dit doe je niet zo snel alleen.”
Kantelgevaar
De groep vertrekt. Een voor een de stoep af: zo recht mogelijk tegen kantelgevaar en in de schildpadstand. Het icoontje met de haas is voor de rechte wegen, heb ik mij laten vertellen. Met zo’n 14 kilometer per uur toert de groep richting Zegveld. Het lange lint aan karretjes trekt veel bekijks. Mensen stoppen en er wordt getoeterd en gezwaaid.
,,Het is fijn om eropuit te zijn, ik heb veel binnen gezeten”, zegt Piet Spanjerberg (78). Sinds twee jaar rijdt hij scootmobiel vanwege een knieoperatie. ,,Via de Wmo heb ik er eentje gekregen, met drie wielen, best gevaarlijk. Ze gaan snel op hun kant. Ik ben bijna een keer gegaan, maar kon mijn voet op tijd aan de grond zetten.”
”Als je bang bent of haast nooit rijdt, dan heb je meer kans op ongelukken, dat wil je niet”
Voor mevrouw Markus (83) was dat een reden om een scootmobiel met vier wielen aan te schaffen. ,,Als je bang bent of haast nooit rijdt, dan heb je meer kans op ongelukken, dat wil je niet. Met drie wielen vond ik te eng. Nu ga ik overal heen, ik heb zelfs een extra accu meegenomen”, zegt ze met een lach.
Alle accu’s werken nog op volle kracht en op een kleine bumperkus na komt iedereen zonder schade aan bij de appeltaart met koffiestop bij Buitenplaats De Blauwe Meije. ,,Wat is dit genieten zeg, fantastisch”, zegt Willem Blaas (85). ,,Ik ben zo vaak alleen, van mij hoeft het soms allemaal niet meer. Maar dit is toch wel erg mooi.”
Zin
Ook Ruyten heeft een glimlach op haar gezicht: ,,Volgens mij heeft iedereen het naar zijn zin. Nu hopen dat mensen met elkaar in contact blijven zodat ze straks zelf eropuit gaan.”
Bij terugkomst in Woerden wisselt Lia de Koning (60) haar nummer uit met haar buurvrouw. ,,Ik had een tijd niet meer gereden, maar vind het echt mooi, dit ga ik vaker doen.” Als het aan Ruyten ligt komt er ook vanuit het Thuishuis nog een vervolg. ,,Je hebt altijd iemand nodig die het initiatief neemt, dat hoeft niet op deze schaal. Dat kan ook alleen met vrijwilligers.”
Afgaande op het applaus van de deelnemers, komt die volgende keer er wel. Overigens zijn de scootmobielen met drie wielen, die vanuit de Wmo worden geleverd, volgens de gemeente Woerden niet gevaarlijk. Een woordvoerder: ,,Ze voldoen aan alle eisen.”
AD Groene Hart Kirsten Bliekendaal