Stichting Thuishuis Woerden bedankt Jan Ruyten

WOERDEN – Gisteren heeft voorzitter en grondlegger Jan Ruyten van het Thuishuisproject in Woerden afscheid genomen als voorzitter. Het stokje is overgedragen aan Petra van Dam. Jan blijft zich inzetten om eenzaamheid te verminderen en is druk bezig in andere gemeentes in het land Thuishuisprojecten op te zetten.
In de afgelopen 7 jaar heeft de Stichting onder de zeer gedreven, kundige en bezielende leiding van Jan Ruyten veel teweeggebracht in gemeente Woerden. Zoals de opening van het Thuishuis en het opzetten van een succesvol AutoMaatje project.

Onder de hoede van Jan is de Stichting uitgegroeid van 8 naar 70 uren vrijwilliger coördinatie, 100 vrijwilligers en een contact met ca 1000 ouderen. Na het opzetten van een Hospicehuis, Inloophuis, de 24 uur van Woerden en Thuishuisproject in Woerden verlegt Jan nu zijn focus naar de groeiende vraag naar Thuishuisprojecten in het land. Wij danken Jan Ruyten voor zijn tomeloze inzet in het voorkomen en verminderen van eenzaamheid onder ouderen in de gemeente Woerden en verwelkomen Petra van Dam die deze missie vol passie voort gaat zetten.

Alice (74) enthousiast over AutoMaatje

Bron: RichardHooglandFonds.nl

De teller van AutoMaatje staat na vier jaar op 20.000 ritten. Reden voor een klein feestje. Met als eregaste Alice van der Vlis, een reizigster van het eerste uur. ,,Ik maak er niet alleen gebruik van om naar de fysiotherapeut te gaan, maar ook om te winkelen. Dat laatste zou ik anders niet kunnen doen.’’

De mijlpaal voor AutoMaatje in Woerden is vanmiddag met bloemen en een taart gevierd bij het gemeentehuis. Van der Vlis was eregast, gebracht door haar min of meer vaste chauffeur Wim den Hertog. ,,De aanleiding om hier gebruik te maken was niet zo fijn’’, zegt de 74-jarige Woerdense.

,,Na een operatie in het ziekenhuis moest ik vaak terugkomen voor controle en later moest ik ook naar de fysiotherapie. Dit is een uitkomst. Je wilt tenslotte niet altijd zeuren bij de kinderen of ze je kunnen brengen en halen. Die hebben ook hun eigen leven.’’

Met die ritten had Van der Vlis de smaak te pakken. ,,Ik maak er nu ook gebruik van als ik eens een keer wil winkelen. En als ik naar de bibliotheek wil. En een tijdje terug ben ik voor het eerst naar de Roemeniëmarkt (de verkoophal met tweedehandsgoederen, red.) geweest om eens rond te kijken. En pas nog naar het Brediuspark. Dat had ik anders nooit kunnen doen.’’

Het openbaar vervoer is geen alternatief voor haar. ,,Dat komt niet overal. En AutoMaatje is van en voor de stad Woerden’’, klinkt het wervend uit haar mond. ,,Een rit kost me dertig cent per kilometer. Dat vind ik een nette prijs. Ik ben er heel erg blij mee.’’

Inzetbaar

Dat Wim den Hertog een beetje haar vaste chauffeur is, is toeval. ,,Hij woont bij mij in de buurt.’’ Daar houdt de stichting Thuishuis Woerden zo veel mogelijk rekening mee. Het scheelt in de kosten. Den Hertog is chauffeur sinds 2016. ,,Ik was al een paar jaar met pensioen. Ik vind autorijden leuk en ook van contact met mensen. Al na een paar ritten was ik helemaal om. Je hebt mooie gesprekken in de auto. Met vrouwen vaak over de kinderen en de kleinkinderen. Met mannen vaak over wat ze in hun werkzame leven hebben gedaan.’’

Het mooie aan AutoMaatje vindt de Woerdenaar dat de inzetbaarheid goed geregeld kan worden. ,,Ik wil één dag in de week voor mezelf houden en ook in de weekeinden wil ik vrij zijn. Het moet tenslotte leuk blijven. Het is geen baan.’’

AutoMaatje is opgezet onder de vlag van de ANWB. Die heeft onder andere de spelregels bedacht, zoals de prijs per kilometer. En dat de ritprijs door de reiziger rechtstreeks aan de chauffeur wordt voldaan. Thuishuis Woerden regelt de ritten. Woerden was de eerste gemeente waar AutoMaatje in 2015 ging rijden.

Inmiddels is het project in 55 steden te vinden. ,,AutoMaatje is bedacht om iemand van A naar B te vervoeren, maar het is inmiddels meer dan een ritje geworden’’, zegt Gerard van den Bos van de ANWB, die aan de wieg stond van het initiatief. ,,Meer ontmoeting, minder eenzaamheid. Hoeveel mensen lopen er niet met een stok? Voor hen is driehonderd meter niet alleen het einde van de straat, maar vaak ook het einde van de wereld. Nu niet meer.’’